My no second sister born today

I will call my sister today,Khonkaen Thailand .

พ่อ กับ ลูกสาวใหญ่

เมื่อตั้งแต่เล็กจนโต ฉันจำได้ว่า พ่อมีลักษณะเป็นผู้นำที่ดี ท่าทางสง่างาม แต่งตัวสุภาพเรียบร้อย มีบุคคลิคดีเด่นที่สุด ในสายตาของฉัน ทุกคนที่ได้คุยได้เห็นพ่อ ก็จะชอบ และรักเคารพนับถือ โดยเฉพาะในสายตาของลูกๆ ทั้งเก้า
ฉันจำได้บ้างว่า เมื่อฉันมาอยู่บ้านใผ่ พวกเราไปเรียนหนังสือ กลับมาบ้านตอนเย็นพ่อจะจุดตะเกียงเจ้าพะยุ *สมัยก่อนไม่มีไฟฟ้า*
ให้พวกเราทำการบ้านอ่านหนังสือ เมื่อเสาร์อาทิตย์ พ่อจะตัดสวน ตัดหญ้าให้ลูกได้วิ่งเล่น ซ่อนหา และทำขนมครก*ดิน*ขาย
ละพวกเราก็ไม่ต้องกลัวงูกัด เพราะต้นไม้ใผ่รอบสวน คุญตามหาบุตรปลูกไว้ก่อนที่พวกเราย้ายมาจากกรุงเทพมหานคร
พ่อเป็นคนสละเวลาให้ทั้งครอบครัวและสังคม เช่นช่วยเป็นผู้นำในการจัดงานบุญเช่น บุญกฐิน 9ล9 พระจัญเต็มดวงพวกเราไปงานวัดป่าสุมนามัย จะมีหมอลำ มวย และซุ่มทางขึ้นสวรรค์ และทางไปเห็นพวกคนกินคน
ก็จะมีรายได้ให้วัด พ่อเป็นคนใจบุญ พาพวกเราไปทอดกฐินวัดบ้านเขวา มหาสารคาม เกือบทุกปี เพื่อบังสกุลหา ปู่
ต่อมาพ่อไปรับราชการและทำงานที่ศูนย์เครื่องมือกล จังหวัดมหาสารคาม ฉันและน้องชายคนแรก คือ กล่ำ ได้ย้ายไปอยู่กับพ่อด้วย
ศูนย์นี้เป็นศูนย์สร้างทางอีสาน มีชาวนิวซีแลนด์มาอยู่ในศูนย์นี้มาก พวกเรามีบ้านพักทันสมัย และปลอดภัย มียามเฝ้าประตูศูนย์
พ่อจึงกลับไปหาแม่ที่บ้านใผ่ไม่ต้องห่วงพวกเรา พี่สาวคนโตของพ่อมาเยี่ยมบ่อยๆ มาดูแลพวกเราด้วย แม่ป้าพรม เป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิตของพ่อตอนยังเล็กอยู่ เพราะว่าแม่*ย่าของฉัน*ของพ่อสม ตายไปตั้งแต่พ่อสมอายุ 4-5 ขวบ
พ่อพาฉันไปเข้าเรียน โรงเรียนสตรีประจำจังหวัดมหาสารคามผดุงนารี ใกลจากที่พักมาก พ่อกับแม่จึงซื้อจักรยานคันใหม่เอี่ยมให้ขี่ไปโรงเรียน ฉันดีใจมาก ฉันสัญญากับตัวเองว่า ถ้าฉันมีความสำเร็จในชีวิต ฉันจะช่วยเหลือน้องๆถ้าฉันสามารถทำได้
ต่อมาพ่อกลับบ้านใผ่ เพราะเป็นห่วงแม่ เพราะต้องเลี้ยงลูกหลายคน ฉันนึกเสียใจอยู่เงียบๆ แต่นึกถึงน้องๆก็ดีใจที่พ่อกลับบ้านใผ่
เมื่ออยู่ในศูนย์ ฉันถีบจักรยานเล่นเห็นครอบครัวชาวนิวซีแลนด์เขายู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากัน ก็คิดได้ว่า เป็นสิ่งที่ดี่ที่พ่อกลับบ้านใผ่
แม่และทุกคนจะได้อบอุ่น ไม่ต้องห่วง
พอจบม หก พ่อแม่ส่งฉันไปเรียนพานิชดุสิต ฉันไม่เก่งเลขเหมือนแม่ ปวดหัวทุกครั้งเมื่อเรียนบัญชี ฉันก็เลยอยากเรียนแม่บ้านการ
เรือน ที่ การช่างเสาวภา ซึ่งเรียนทั้งผ้าและอาหาร อยู่ ใช้เวลา 3-4 ปี คนอื่นเรียน สามปีจบ แต่เราชอบอ่านนิยาย ก็เลยเรียนหลายปีหน่อย พอไปเรียนที่เทคนิคทุ่งมหาเมฆ ฉันเรียนอาหารไทย อาหารนานาชาติ อย่างเดียว
พอกลับบ้านพ่อชอบให้ฉันทำอาหารกรุงเทพให้กินเป็นประจำ เช่นแกงเขียวหวาน แกงเผ็ด แกงคั่ว 9ล9

I was born yesterday

I made food and birtday cake til 6 person..Sticky rice, Roast chicken, Lab moo, fish curry (Namya pha) Esaan noodle, Vegetable. Birthday cake.

My mother born to day 26/mart/2442 แม่ของฉันเกิดวันนี้

Happy Birthday to you...
ขอให้แม่มีความสุข
โรคลืม อย่ามาใกล้

4 May 1952 พ่อแม่ของฉันแต่งงานกัน

คืนวันที่สี พถษภาคม 2010 ดิฉันได้ฝันว่าพ่อและแม่มาเยี่ยม ทั้งดีใจและตกใจว่ากลัวพ่อแม่จะหนาวมาก เลยทำแซนวิสให้พ่อแม่กิน แล้วเดินไปหาเสื้อกันหนาว สดุ้งตื่น รีบโทรไปบ้านใผ่หาแม่ โมงว่าแม่ไม่อยู่บ้าน ให้ถามแม่ซิว่า วันนี้เป็นวันสำคัญของชีวิตแม่มาก โทรหานกให้มาเอากล้วยน้ำว้าไปทำบุญแต่ไม่มีใครมาหา ถ้าพ่อสม ไม่ลาโลกนี้ไปก่อน
แม่อำนวยพ่อสมแต่งงานกัน 58 ปี

3 April 1953.. Bangkok Noi The Chao Pra Ya River, Thailand.

It had been a long time ago
I was born in Bangkok.
Only one year old and I left Bangkok.